geçtiler bir ormandan, ilerlerde bir yerde
silahlar gümbürdedi. Boynu çevreliyen çembercesine
her yanda kırmızıya boyanıyordu gece.
Durdular ve kazdılar. Birer köstebek misali
ağaçların altındaki çamurlu toprağa çöktüler.
çok geçmeden siperlerde ki nöbetçiler
fark ettiler ilk karı, donmaya başlamıştı ayakları.
İlk bomba gürültüyle düştü şafak vakti.
Taradı karlı ormanı bombalarla kurşunlar,
uzun günler boyunca. Simsiyahtı artık karlar.
Kırmızı başlıkları içinde cesetler dondular.
O muharebeden en çok aklımda kalan
gözlerdeki yorgunluk ve bir sigarayı saran
ellerin nasıl ince durduğu ve o parlıyan korun
nasıl körüklendiği son nefeslerle geride kalan...
Louis Simpson
Çeviri: Feza
Helmet and rifle, pack and overcoat
Marched through a forest somewhere up ahead
Guns thudded. Like the circle of a throat
The night on every side was turning red.
They halted and they dug. They sunk like moles
Into the clammy earth between the trees
and soon the sentries, standing in their holes
Felt the first snow. Their feet began to freeze.
At dawn the first shell landed with a crack.
Then shells and ballets swept the icy woods.
This lasted many days, the snow was black.
The cropses stiffened in their scarlet hoods.
Most clearly of that battle I remember
The tiredness in eyes, how hands looked thin
Around a cigarette, and the bright ember
Would pulse with all the life there was within.
by Louis Simpson
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder