’ İyi geceler canım’ derdin.. Gecenin iyiliğinden çok, ‘canın’ olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.”
Özdemir Asaf
Yüreğimin içinden bende ‘iyi geceler canım’ derim boşluğa sanki yanımdaymışın. Yanar içim ama canımsın sonsuza kadar beklerim. Korkarım geceden, tekrar canım derim; sen demesen de. Korur seni karanlık gecelerde benim iyi düşüncelerim.
Benim de çocukluğumda yaz sinemalarım vardı elimde yastık
gittigim çiğdem çitleyerek seyrettiğim filmler vardı, akşamın
serinliğinde uykum geldiğinde anneannemin sıcacık kollarının
sardığı geceler vardı... şimdi daha iyi anlıyorum ben ne kadar
şanslıydım. o günleri yaşadım..
Yine sinemalar var rahat
koltuklara gömülüp elde cola, mısır, cips ama yine o çocuksu
sevinç kızımın gözlerinde tahta sandalyeler yok artık yer tutacak
komşularda.. klimaların serinliğinde üşümesin diye yanımda yine bir
hırka... Farklı zaman ve mekanlarda zaman akıyor yine bir film şeridi
gibi hızlı ve renkli kaptırıp kendimizi seyrine hiç düşünmeyiz
sonundaki "The End"i....