Sabahın erken bir saatinde,
Bir çocuk çarptı gözüme
Uyuya kalmış bir bankın üzerinde
Kenetlenmiş minicik elleri,
Üzerine örttüğü gazeteye.
Henüz pek küçüktü;
Başlamak için yaşam koşusuna
Kimbilir ne sebeblerle düştü,
Büyük insanların bile ezildiği
Bu koca çarkların arasına.
Yaşıtları askercilik oynarken;
O zırhlarını kuşanıp
Sefere çıkıyordu gerçekten
ve kazandığı her zaferle birlikte,
Bir gülüş daha eksiliyordu yüzünden...
Feza
16.09.1982
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder